Atakuj blok: spotkanie z okazji 10-lecia obsady

Aby uczcić 10 lat przebojowego klasyka gatunku Joe Cornisha Attack The Block, Apergo ponownie połączył główną obsadę w Zoom ze scenarzystą i reżyserem, wspominając czas kręcenia filmu, jego ciągłą spuściznę i drażniąc nadchodzącą, długo oczekiwaną kontynuację. Pierwotnie opublikowany w czerwcowym wydaniu magazynu Apergo z 2021 roku.

———

'Długi czas, bracia! Dawno!'

Kiedy Apergo zbiera pięć gwiazdek i reżysera Atakuj blok na godzinną rozmowę Zoom w trzech strefach czasowych — z okazji dziesięciu lat od premiery przełomowej komedii science-fiction, która miała czelność wystawić kosmitów przeciwko nastoletniemu gangowi ulicznemu z osiedla miejskiego w południowym Londynie — pierwszy dziesięć minut rozmowy to czysta nostalgia. Po powyższym pozdrowieniu od Alex e-mail , to wesoły, hałaśliwy potok nadrabiania zaległości, żartów i frajerów z zoomem („Czy będzie bardziej dramatyczny, jeśli włączam i wyłączam aparat?”) Joe Cornish , wspomniany reżyser) i komentuje, jak długie mają włosy niektórych ludzi. Kiedy ostatni raz się widzieli, byli dziećmi; teraz jeden z nich, Franz Drameh , ma dzieci.

Przebyli długą drogę. Dla prawie całego gangu — John Boyega (który grał przywódcę gangu Mosesa w filmie), Esmail (kochający fajerwerki żartowniś Pest), Drameh (dostawca pizzy Dennis), Leeon Jones (spokojny kujon Jerome) i Szymon Howard (Biggz, który większość filmu spędza w przeskoku) — to było ich pierwsze doświadczenie w życiu na planie filmowym. Większość pochodziła prosto ze szkoły lub college'u; niektórzy dorastali rzut kamieniem od posiadłości, w której odbywały się zdjęcia. Od tamtej pory wiele się zmieniło. Boyega, oczywiście, stał się władającym mieczem świetlnym A-listerem (przybliża się z Atlanty, gdzie kręci Sklonowali Tyrone z Jamie Foxx ). Drameh, który jest w Vancouver, został superbohaterem DC w Legendy jutra __. Cornish współpracował z Spielberg i zrobił kontynuację, przygodę arturiańską * Dzieciak, który chciałby być królem *. Esmail jest teraz szefem kuchni.

Ale dla nich wszystkich Atakuj blok wciąż wydaje się duże. Pomimo swoich skromnych początków, stał się bardzo lubianym filmem brytyjskim, ze świetnymi zdjęciami (sprawiające, że brutalistyczny blok mieszkalny wygląda jak statek kosmiczny), kultowym projektem obcych i ostrym jak brzytwa scenariuszem, który jest równie zabawny, co subtelnie polityczny. Plus, oczywiście, te pięć żywych występów jako przyjaciele broniący swojego terytorium przed międzygalaktycznymi najeźdźcami.

Tak więc, dziesięć lat po odkryciu gatunku dotąd nieznanego nauce (i kopnięciu jego głowy), wszyscy są gotowi, aby ponownie przeżyć swoją wielką przygodę. Uważać.

Jak dawno byliście razem?

John Boyega: Myślę, że to było [2012] Nagrody Apergo , wiesz.

Alex e-mail: Szalony człowiek. Dziesięć lat, chłopcy.

Leeon Jones: To szalone.

Joe Cornish: To naprawdę ponad dziesięć lat, prawda, ponieważ myślę, że kręciliśmy w Boże Narodzenie 2009-2010. Cały 2010 rok zabraliśmy na postprodukcję. A potem premiera została opóźniona do maja 2011 roku. Oznacza to, że spotkalibyśmy się i przesłuchali w 2009 roku, czyli oficjalnie sto lat temu.

Kiedy Atakuj blok przybył, gdzie byliście wszyscy w swoim życiu?

Jones: Dla mnie to było tuż po liceum. Musiałem rzucić studia, ponieważ nie pozwolili mi [zagrać w filmie]. Tak naprawdę nie byli tak wspierający. Później poprosili mnie o zrobienie zdjęć do [broszury uczelni]!

Szymon Howard: [Reżyserka castingu] Lucy Pardee, przyszła na moją lekcję w college'u. Robiliśmy dramat i kazała nam wszystkim zrobić kilka monologów. Potem powiedziała do mnie: „Myślę, że jesteś naprawdę dobry”. Utorowała mi drogę. A potem był proces odsłuchowy.

Kornwalijski: Franz, ze wszystkich w tej grupie, byłeś jedyną osobą, która kiedykolwiek była w filmie lub programie telewizyjnym, prawda?

Franz Drameh: Tak, wcześniej zrobiłem kilka rzeczy. Myślę, że pierwszą rzecz zrobiłem, kiedy miałem około siedmiu lat. Zrobiłem jeden serial telewizyjny zatytułowany Rodzice zespołu , kiedy miałam jakieś 13 lat

Kornwalijski: Szczerze mówiąc, myślę, że to twoja najlepsza praca do tej pory.

Drameh: Wciąż czekam na nominację do Akademii.

E-mail: Byłem w zasadzie taki sam jak Simon. Lucy Pardee przyszła na moją lekcję dramy i poprosiła mnie o pójście na otwarte przesłuchanie. Moja uczelnia też mnie nie wspierała. Nie robiłem zajęć, uczyłem się kwestii!

Boyega: Byłem w swojej pierwszej pracy na scenie, a jednocześnie szedłem do college'u. Moja uczelnia była całkiem pomocna. Moi korepetytorzy byli aktorami w prawdziwym życiu.

Kornwalijski: Byłeś wtedy w Identity [School of Acting]?

Boyega: Tak, właśnie podpisałem kontrakt z Tożsamością. Miałem swój pierwszy mały występ na scenie, w zasadzie jako stand-in, w małej obsadzie w trzech sztukach w Tricycle Theatre w Kilburn.

Kornwalijski: Przyszedłem cię zobaczyć. Byłeś bardzo dobry. To się nazywało Kategoria B .

Boyega: Widziałeś mnie w Kategoria B ? Och, nie widziałeś mnie w Chwytaj dzień . To tam miałem jedną linię. I to, powiedziałbym, jest moim największym osiągnięciem.

Jones: Właściwie to też znalazłem to przez Lucy Pardee. Wołaj do Lucy, bo była cudowną kobietą, która nam pomogła. Wielka miłość do niej.

Kornwalijski: Lucy została właśnie nominowana do nagrody BAFTA za ten film Skały . To jest dobre.

Jak przebiegał proces przesłuchania — pamiętasz swoje pierwsze?

E-mail: To było przesłuchanie otwarte. Było nas dziesięciu. To było całkowicie improwizowane.

Kornwalijski: Czy byłem tam w tym momencie?

E-mail: Nie, myślę, że spotkałem cię na moim trzecim lub czwartym przesłuchaniu.

Drameh: Pamiętam jedno przesłuchanie, które naprawdę nas wkurzyło. Łukasz Treadaway , który gra Brewisa w filmie, ma identycznego brata bliźniaka [Harry'ego, również aktora]. Oboje przyszli tego samego dnia. I to nas wszystkich zepsuło. Jeden miał brodę, a drugi nie. To było bardzo zagmatwane. Byliśmy jak... „Czy właśnie zapuściłeś brodę?”

Kornwalijski: John, pamiętasz, kiedy zaproponowano ci tę rolę?

Boyega: Naprawdę nie wiem. Pamiętam tylko przesłuchanie przed ostatnim, chyba wtedy było całkiem ciepło.

Howarda: Zacząłem widywać Johna na każdym przesłuchaniu, z różnymi ludźmi. Myślałem: „Trzymaj się, ten facet zdecydowanie zniszczył jakąś rolę”.

Co wszyscy zrobili ze scenariuszem, kiedy po raz pierwszy go przeczytałeś?

Kornwalijski: Czy mam wyłączyć dźwięk i aparat? [ Śmiech ]

Boyega: Właściwie bardzo podobał mi się scenariusz. Po prostu pomyślałem, że język wymaga trochę poprawek. Nie byliśmy tak twardzi w slangu. Właściwie mieliśmy chwilę podczas próby, aby dostosować linie, aby lepiej pasowały do ​​ówczesnego slangu — nawet teraz to się zmieniło. Ale szczególnie różniło się to od wielu scenariuszy, które wielu z nas czytało. Jestem pewien, że Franz również może o tym mówić – scenariusze, które krążyły w tamtym czasie, nie było nic tak pomysłowego, nic nie wprowadzało science fiction do tak ugruntowanego środowiska. Nigdy czegoś takiego nie czytałem i to mnie podekscytowało.

Drameh: To był powiew świeżego powietrza. Zdecydowanie mogę to potwierdzić. W tamtych czasach, zwłaszcza dla młodych czarnych aktorów w Wielkiej Brytanii, wszystko było niezwykle stereotypowy. Fajna rzecz z Atakuj blok było to, że była to opowieść o tych dzieciakach z okolicy, która była bardzo zniuansowana. Zawierał głębsze, ukryte wiadomości. To było po prostu coś, czego, jak powiedział John, nie widzieliśmy wcześniej.

Jones: Dla mnie był to element sci-fi. To londyński film i zwykle dostajesz z nim te same stare filmy i może być dość nudny. To było jak pierwsze w swoim rodzaju.

Drameh: Zasadniczo musimy zobaczyć siebie reprezentowanych w gatunku, w którym nigdy nie zobaczymy siebie reprezentowanego. Macie swoje filmy science fiction, macie filmy akcji, ale nigdy ich nie ma.

Boyega: Tak się cieszę, że kosmici nie wylądowali w pobliżu Big Bena. [ Śmiech ] Cudzoziemcy wiedzą o stawkach za wynajem nieruchomości.

Czy wszyscy pamiętacie swój pierwszy dzień zdjęć?

Kornwalijski: Nie wykorzystaliśmy pierwszego dnia. Byłem reżyserem po raz pierwszy, więc spieprzyłem to. To było w zasadzie bezużyteczne. Nie było źle, kąty po prostu nie były zbyt dobre. [ śmiech ] Ale czy tego wszyscy się spodziewaliście? Franz, wiedziałeś, jak to jest być na planie filmowym, ale pozostała czwórka z was – czy pamiętacie, jak się czuliście, kiedy zmierzyliście się z rzeczywistością, w której faktycznie robicie film?

Howarda: Tak, wcześniej zajmowałem się tylko teatrem, więc to był mój pierwszy krok w przemyśle filmowym. Wszystko było nowe.

Jones: To był wielki szok. Byłem jak, ' Wow ”. Wcześniej studiowałem tylko media. Robienie tego było jak doświadczenie zawodowe. Nie zdawałem sobie sprawy, że podczas filmowania jest dużo powtórzeń. Ponadto, ponieważ wszyscy byliśmy szalenie konkurencyjni, zawsze staraliśmy się uzyskać to za jednym podejściem. [ Śmiech ]

Kornwalijski: Pamiętam to. Gdyby światło zawiodło lub coś poszło nie tak, a ja poprosiłem o drugie ujęcie, byłbyś wypatroszony .

Drameh: To jest zabawne; gdy dorośniesz jako aktor, chcesz jeszcze trwa. „Pozwól, że dostanę jeszcze jeden!” Ale nasze pierwsze prace: „Nie, chcemy tylko jedną i gotowe”.

Jak wyglądała sesja zdjęciowa poza kamerą?

Boyega: To była zabawa. Byliśmy nastolatkami, wchodziliśmy w swoje i dzięki temu filmowi wszyscy znaleźliśmy niezależność. Mówię za siebie, ale wtedy nie było dla mnie nic bardziej interesującego niż kręcenie filmu. Wszystko było nowe. To było naprawdę fajne.

Kornwalijski: Uwielbiałem fotografować w nocy: czułem się wyjątkowo, tajnie i prywatnie. Czułem się, jakby to było po szkole, a nie w szkole, wiesz, co mam na myśli? Czy w ogóle to czuliście?

E-mail: Tak, to było jak tajne spotkanie. Ponieważ podczas próby wszyscy zaprzyjaźniliśmy się, to było jak pójście na nocne spotkanie z chłopakami, robiąc trochę szaleństwa, a to szaleństwo po prostu dzieje się podczas kręcenia filmu.

Drameh: Koleżeńskość, którą widzisz na ekranie, naprawdę to zbudowaliśmy. Mimo że zrobiłem kilka rzeczy naprawdę i naprawdę, to było pierwsze dla wszystkich, nawet z Joe jako reżyserem po raz pierwszy. Czułem się, jakby wszyscy byli w tym wszyscy razem. Byliśmy tylko nastoletnimi chłopcami, spędzającymi cały dzień, całą noc. Mieliśmy zielony pokój, w którym graliśmy na Xboksie. Więc miłość, która jest przekazywana [na ekranie] między gangiem, jest prawdziwa.

Howarda: Myślę, że to sprawiło, że chemia stała się solidną grupą. Byliśmy dosłownie nastoletnimi chłopcami, śmiejącymi się z Buzza Astrala i Woody'ego. [ Śmiech ]

E-mail: Czy dobrze pamiętasz wrażenie, jakie Franz wywarł na dzieciaku z? Iniemamocni ? „To było całkowicie niegodziwe!”

Boyega: Śmieszny człowiek. Drażnić.

Jones: Chemia przekroczyła 100 procent.

Jak znalazłeś akcję? Byłeś ścigany przez kosmitów, jeżdżąc na motorowerze, wysadzając w powietrze fajerwerki...

Jones: Nie chcieliśmy dublerów kaskaderskich!

E-mail: Pamiętam, jak Simon powiedział: „Pozwól mi to zrobić! Nie wygląda tak daleko!”

Kornwalijski: Mówisz o skoku, który robi Biggz, z chodnika na klatkę schodową. Kto to właściwie zrobił, Simon?

Howarda: To był podwójny kaskader. I spojrzał dokładnie jak ja. [ Śmiech ]

Kornwalijski: Ale byłeś tak zdesperowany, żeby sam zrobić ten skok.

Howarda: Byłem. Zastanawiałem się nawet, czy przed chwilą skłamać i powiedzieć, że udało mi się to zrobić. Naprawdę chciałem to zrobić.

Drameh: John, jak się czułeś, zwisając z bloku [pod koniec filmu]? Ponieważ ten był gorący .

Boyega: To było narkotyki. Pamiętam ten dzień. Mój tata przyszedł tego dnia na spotkanie. Pamiętam, jak podniósł wzrok, pokazując mi kciuki do góry, a ja podawałem kciuki do góry, trzymając Union Jack.

Kornwalijski: Powinniśmy powiedzieć czytelnikom, że to naprawdę byłeś ty, zwisający z bloku.

Jak to było zobaczyć to po raz pierwszy?

Kornwalijski: Mieliśmy pokaz tylko dla tych facetów i był nie reakcja, której się spodziewałem. Po prostu się śmiali. Uważali, że oglądanie siebie na ekranie jest dziwne i zabawne. Pomyślałem: „To jest moje arcydzieło. Dlaczego się śmiejesz?' [ Śmiech ]

E-mail: Wiesz jednak, co to było, Joe – w każdej małej scenie mieliśmy ze sto małych wspomnień wszystkiego, co wydarzyło się tego dnia.

Kornwalijski: Nie, podobało mi się. To była radość. Cieszyłem się, że się śmiałeś. Chyba śmiałeś się z podniecenia.

Ma teraz dość kultowy charakter. Czy nadal dostajesz cytaty?

E-mail: Linia Simona: „Chcę iść do domu, zamknąć drzwi i zagrać w FIFA”, słyszę to dość często.

Jones: Słyszę: „To za dużo szaleństwa na jeden tekst”, ale to zwykle moi przyjaciele. Naprawdę zabawnie się nad tym zastanawiać, bo teraz mamy nieograniczoną liczbę tekstów! To tak: to się nigdy nie zdarzy. [ Śmiech ]

Kornwalijski: To niesamowite, jak to utkwiło. To świetna rzecz w filmach — jeśli ludzie je lubią, zwykle zostają. I oto jesteśmy dziesięć lat później. To znakomicie. To świadectwo całej Twojej pracy.

Kiedy ostatnio go oglądałeś?

Drameh: Pięć, sześć miesięcy temu.

Jones: Żeby być uczciwym, nie oglądałem od dawna, bo obejrzałem więc dużo wtedy. To było cały czas w Film4! Kiedy go oglądam, znam go słowo w słowo, a to jest naprawdę denerwujące. To sprawia, że ​​jest to dość trudne.

E-mail: Myślę, że jakieś sześć miesięcy temu. Sporo moich znajomych, kiedy jest włączony, pisze do mnie SMS-y.

Howarda: Zeszłej nocy po prostu przeglądałem Sky Movies i było włączone. Pomyślałem tylko: „Pójdę po paczkę chipsów i obejrzę to”. Tak się składa, że ​​mi się podobało!

Kornwalijski: Ile gwiazdek z pięciu dałbyś mu, Simon?

Howarda: To trochę stronnicze pytanie, Joe. [ Śmiech ] Zawsze dla mnie to piątka.

Kornwalijski: Wszystko z Howardem dostaje ode mnie pięć gwiazdek.

Na koniec musimy zapytać o sequel. Co jest z tym najnowsze?

Kornwalijski: Cóż, mam nadzieję, że niedługo pojawi się ogłoszenie... [ pauza ] Myślę, że to wszystko, co powiem. Ale tak, pan Boyega i ja odbyliśmy kilka rozmów. Prawda, John?

Boyega: Tak, mamy. Byłem u Joego. Odbyliśmy małą pogawędkę. Wokół latało kilka pomysłów. Chodzi tylko o to, żeby to miało sens. To może być ciekawy czas na sequel. Jeśli weźmie się pod uwagę brytyjską historię, zamieszki i wrzawę, która została poruszona bardzo inteligentnie w Atakuj blok — właśnie o tym myśleliśmy, ja i Joe. Pomysły tu i tam...